Λόγια… Άνεμοι της ψυχής

Η αλήθεια είναι πως εγώ μα και αρκετοί διαδικτυακοί αναγνώστες του Γιώργου περιμέναμε αυτήν την “γέννα”. Οι περισσότεροι δε περιμέναμε με ανυπομονησία να έρθει η ώρα της. Δεν μπορώ να μιλήσω για την ποίηση του[…]

Ταξιδεύω στα όνειρά της µε πάθος
χωρίς δισταγμό για την Ιθάκη µου.
Τεντωµένες οι χορδές της ψυχής µου,
τη λαχταρώ.

Αντίδοτο στην εποχή της συνήθειας,
είναι το σινιάλο της χαράς
που σιγοτραγουδά ο ήλιος,
και η ανάσα του λευκαίνει τα
παραπτώματα ανήθικων αστεριών…

Καταραμένοι ποιητές κι ο κύκλος πού σάς δένει..
Εγώ σ’ ένα τετράγωνο γυρνώ..μά η πίκρα μένει

Δυο μάσκες
καμιά δεν έχει στόμα
μια έχει κλεμμένα όνειρα
η άλλη σβησμένα μάτια
παλεύω με τον πιανίστα για το ρυθμό της θλίψης

Εκεί φανήκανε ζωγραφισμένα δάκρυα
και το τέλος μιας ιστορίας
(ηθικής ή ασήμαντης).

Περνώντας Γίναν οι φλέβες σκοινιά ρυτίδιασε το κόκκαλο του χρόνου ράγισε ο ουρανίσκος στο χάδι του καφέ κι αυτή η μαύρη τρύπα του χάους    σε κρατά αιχμάλωτο στην πνοή της πνίγοντας σε κάθε φόρα[…]

Η νέα ημέρα έχει ήδη ξεκινήσει
κι εσύ ανήμπορος
τρέχεις να προλάβεις
τη ζωή που χάνεται μπροστά σου
και την άλλη που τώρα ανατέλλει
και προσδοκάς

Δεν άντεχε τα δάκρυα
στα μαγουλά της.
Όταν έτρεχαν έκλεινε
τα χέρια του γροθιές,
και με δύναμη τα χτυπούσε,
να σταματήσουν.

    ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ       Στην Κατερίνα Γώγου…     Πάντα μου άρεσαν τα μελαγχολικά τραγούδια που έλεγαν τον πόνο κάθε ψυχής βασανισμένης και της χαράς ανατολή επρόσμεναν στον ίσκιο μιας πληγής που[…]

  Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στη Λάρισα, όμως μένει μόνιμα στην Κοζάνη, όπου εργάζεται ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης. Γράφει ποίηση, πεζογραφία και κριτικές πάνω σε έργα άλλων δημιουργών. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και[…]

ΘΛΙΨΗ   Ω , θλίψη, κατακερματισμένη πιάνεις κάθε μεριά του τοίχου. Δεν αφήνεις ούτε μια στάλα φως να ζωντανέψει πάνω του. Ακυρώνεις κάθε ίχνος ιστορίας που είχε ζωγραφιστεί στις ταπετσαρίες από κάποια τυχαία χαρά .[…]

Σκαλίζει τη μοναξιά των σπηλαίων
και κατακλύζεται από
ουράνιο νεφέλωμα
επίκτητης υστεροφημίας.

Πότε ήρθε το σούρουπο
κι έστησε το σπίτι του στην αυλή μου;
Έμπηξε τα θεμέλια πάνω στο πηγάδι
και μέρα με τη μέρα ξεραίνεται ο τόπος.

Επαναπροσδιορισμός θέσεων,
πάμε από την αρχή και πάλι
Θέλει και λουκέτο η ψυχή
των κουτιών
να μη πηγαίνει όπου γουστάρει,
τρέχει η λάβα…