Δυο μάσκες
καμιά δεν έχει στόμα
μια έχει κλεμμένα όνειρα
η άλλη σβησμένα μάτια
παλεύω με τον πιανίστα για το ρυθμό της θλίψης

Περνώντας Γίναν οι φλέβες σκοινιά ρυτίδιασε το κόκκαλο του χρόνου ράγισε ο ουρανίσκος στο χάδι του καφέ κι αυτή η μαύρη τρύπα του χάους    σε κρατά αιχμάλωτο στην πνοή της πνίγοντας σε κάθε φόρα[…]

Δεν άντεχε τα δάκρυα
στα μαγουλά της.
Όταν έτρεχαν έκλεινε
τα χέρια του γροθιές,
και με δύναμη τα χτυπούσε,
να σταματήσουν.

Επαναπροσδιορισμός θέσεων,
πάμε από την αρχή και πάλι
Θέλει και λουκέτο η ψυχή
των κουτιών
να μη πηγαίνει όπου γουστάρει,
τρέχει η λάβα…

Περνά το σοκ και έρχεται η συνειδητοποίηση του τι έζησες
Φεύγει ο πόνος της σάρκας και έρχεται εκείνος της ψυχής
Συνειδητοποιείς πως αυτός θέλει χρόνο για να περάσει.

Συνάντησε η βροχή τον ήλιο

δυνάμωσαν οι φωνές

των παιδιών στο προαύλιο,

Στα πόδια μου από χτες
κοιμάται ένας κουτσός γάτος
με ψαρόλαδο στα μουστάκια του.

Με τρομάζει το φως,

βλέπω στεγνό το δηλητήριο

να τρέχει στα μάτια

Ουρλιάζουν ξενυχτισμένα πουλιά,

Κατέβηκε από την παλιά πολυκατοικία στον πολυσύχναστο δρόμο του κέντρου και πέρασε αφηρημένη στο απέναντι πεζοδρόμιο. Γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε το μικρό μπαλκονάκι της , άδειο και με τα παντζούρια του κατεβασμένα, τον ένιωσε να την πλησιάζει και να περνά το χέρι του προστατευτικά γύρω από τους ώμους της.

Μια…

Δύο…

Διαδρομές διακοπτόμενες

Σκόρπιες σκέψεις

Ακουμπισμένες σε βρώμικα καθίσματα

Ταξιδεύουν πάνω κάτω την Αχαρνών

Έτσι συμβαίνουν αυτά, ξαφνικά, απρόσμενα.

Ο επίμονος ήχος του τηλεφώνου μ’ έφερε στο σαλόνι. Αμάν πια, δε θα τελειώσω μ’ αυτά τα τηλέφωνα σήμερα! Απάντησα απότομα, μήπως και καταλάβουν ότι δεν έχω και πολύ χρόνο. -Παρακαλώ.

Πρωτομαγιά ήταν πάλι και ήμουν δεν ήμουν 9 χρονών όταν σκέφτηκα να ακολουθήσω το έθιμο της γειτονιάς! Μεγαλώνοντας έμαθα ότι το είχαν και αλλού δεν ήταν μόνο στην γειτονιά μας! Μαζευτήκαμε κρυφά αργά το απόγευμα όλα τα παιδιά της περιοχής για να πάμε να κλέψουμε λουλούδια για το Μάη…

Κάτι μέρες σαν την σημερινή μου αρέσει πολύ να κυκλοφορώ με ΜΜΜ . Παίζω εκείνο το παιχνίδι που έπαιζα μικρή. Βλέπω γύρω-γύρω και φτιάχνω ιστορίες. Να όπως η κυρία απέναντί μου. Μένει στην Κηφισιά.

Του έρωτα διάφανη κλωστή

ξετύλιξαν τα χρόνια.

Γαϊτανάκι γέλιου.

Στιγμές μαύρου κερασιού στα χείλη.

Των ματιών βελούδινα αγκάθια.

Παγωτό χωνάκι

ο κόσμος που λιώνει.

Τριμμένη σοκολάτα

το παιδί του πολέμου.

Σαντιγί που στέκεται

το προσφυγόπουλο στη βάρκα.

Δεν θέλω να ξυπνήσω