Χειμωνιάζει, η ώρα άλλαξε κι αυτός νύχτα μπαίνει στο γραφείο
και νύχτα βγαίνει απ’ αυτό.
Βλέπει τη μέρα και τη ζωή να περνούν βιαστικά,

Ματωμένη ψυχή γυμνή στους δρόμους.
Αστέρια μαχαίρια λευκές κραυγές
παράξενη βροχή

τα κλωνάρια έγιναν χοντρά
σε μεγάλη απόσταση
το ένα απ΄το άλλο
σταματούσα συνέχεια
έχανα χρόνο

Νυκτωδία Οι σκιές πλήθαιναν στο νερό ,το χρώμα του μουντό και οι πέτρες στο βυθό χαθήκανε,Μια βάρκα φεγγάρι κωπηλατούσε στο μαύρο φόντο τ’ ουρανού, τα φαναράκια του άναβαν ένα, ένα Δίχως να βιάζονται τρεμόπαιζαν λίγο[…]

… Ήταν την ώρα που ήρθες στο κρεβάτι μου με λευκό μακρύ φόρεμα και μου κούνησες το χέρι

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Είχε χάλια ήχο και ακόμα χειρότερο ρεπερτόριο: Κλαρίνα μέχρι τελικής πτώσης και λαϊκά του νταλκά και της ξενιτιάς. Θεωρώ απίθανο αυτές οι γαϊδουροκασέτες να βγήκαν με ροκιές ή έστω Θεοδωράκη.

Κι αν δεν προλάβουνε να δουν το ηλιοβασίλεμα,
τους μένουν το φεγγάρι και τ’ αστέρια.

Βάτα κι αγριοπούρναρα
τις πόρτες τους στοιχειώνουν.
Ανατριχιάζει ο άνεμος
τα ραγισμένα παραθύρια
προσπερνώντας.

Κάποιος είχε ξετρυπώσει ένα γουέστερν-ταγκό (δύο σε ένα) που ξεκινούσε με κάτι πυροβολισμούς και ακολουθούσε ρυθμικά ένα ακορντεόν. Με τους πυροβολισμούς πέφταμε στα πατώματα σαν να μας είχε σκοτώσει ο τύπος της μονομαχίας στο Ελ Πάσο: Ένα ξαφνικό τίναγμα του κεφαλιού, τα χέρια να πιάνουν τη καρδιά που είχε λαβωθεί, το μάτι γουρλωμένο πριν να κλείσει για πάντα!

Καλέ , δεν φάγαμε πολύ
μόνο ένα κοπάδι
πέντε – έξι τούρτες παγωτό
και κόκα κόλα λάιτ
Γιόγκα , πιλάτες και λοιπά
το πρόγραμμα περιέχει
και λίγο αεροβική
όσο το σώμα αντέχει

Πρόσφυγες της ζωής
απάτριδα σκυλιά αβοήθητα
πεινασμένα για ένα χάδι
ένα νεύμα αγάπης
μια στάλα ξεκούραση.

Είμαι παραδομένος πια στη αρμονία των λέξεων
χωρίς ούτε μια συλλαβή να κατοικήσω
χωρίς ένα νόημα, ένα παράθυρο σκυφτό στον άνεμο
να μπουσουλάει στα ήρεμα βράδια μου.

Δίχως πρόσωπο πια
πυκνό το σκοτάδι
φράζουν της ματιάς
οι αρτηρίες
σιγούν όλες οι μαρτυρίες

Τα μάτια χάνονται μες σε πελάγη,
πληγώνουν το καλό,
θολώνουν την εικόνα και
φέρνουν τον χειμώνα

Πόσες φορές
να συγχωρήσεις έναν άνθρωπο
μία
είναι ανθρώπινο
δύο τρεις
η αγάπη
μπορεί να συγχωρήσει