Τα δόντια των γυναικών είναι τόσο γοητευτικά αντικείμενα…
…που θα πρέπει να τα δούμε σαν ένα όνειρο ή μια στιγμιαία αγάπη
Τόσο όμορφη! Κυβέλη;
Είμαστε για πάντα χαμένοι στην έρημο του αιώνιου σκότους.
Πόσο όμορφη είναι
Κραυγή Το ένα λεπτό κυνηγά το άλλο μανιασμένο. Βρίσκομαι πίσω από το τείχος της σιωπής μου . Μια σιωπή ατέλειωτη… ανυπόφορη . Πίσω από αυτήν βλέπω πώς υπάρχει ένας κομματιασμένος καθρέπτης. ΝΑΙ! Είναι ο[…]
Μοιάζω δυνατός
όταν υψώνομαι και γίνομαι άστρο
στης μουσικής την εξιλέωση,
μοιάζω δυνατός
Γνωρίζω το ρείθρο που πηγάζει
το τρεμάμενο χέρι που γράφει ένα ποίημα
το λυπημένο βλέμμα που χαϊδεύει ένα λουλούδι
και για αυτό όταν έφευγες
έβλεπα στα μαλλιά σου μια σιωπή
μια ευγενική κραυγή του χρόνου
κι ήξερα πως θα χαθούμε.
Οι εκδόσεις «Provocateur» του ποιητή Βασίλη Βασιλιάδη πάνε κόντρα σε ότι μέχρι τώρα γνωρίζατε για τις εκδόσεις. Εκδίδει αποκλειστικά ελληνική ποίηση. Επιλέγει ο ίδιος τους ποιητές ή τις ποιήτριες που θα εκδώσει και τους το[…]
Δύο δωμάτια μια μεσοτοιχία στο ένα η λογική στο άλλο η τρέλα ανάμεσα τους μια γραμμή Στο ένα η αγάπη στο άλλο το μίσος ανάμεσα τους χάος Στο ένα η χαρά στο άλλο η θλίψη[…]
Ναι είχε δίκιο και εγώ δικαιολογία
πως δεν άντεχα τη γεύση της προδοσίας
στον ουρανίσκο μου…
Θα γίνουν οι επιθυμίες μου πραγματικότητα
Σκατά Θα φέρει
Ότι είχε και η προηγούμενη θα φέρει
Από όλα
Φεύγω… Ούτε φρένο ούτε άγκυρα Το μυαλό μου τρέχει σαν τρελό σε σπασμένες ράγες, τα έρμα τους έχουν αποκολληθεί, χαλίκια σκόρπια και εγώ να προσπαθώ να βάλω ένα τέρμα στην τρελή πορεία της σκέψη μου.[…]
Ποιήτρια είναι το μόνο βιογραφικό για την Αγγελική Ντέλια Μια αερογέφυρα στήνω, για να σώσω την υποψία της παιδικότητάς μου, απ’ την επέλαση της μεγάλης φωτιάς… Γέρασα τη στιγμή που γεννήθηκα, όμως ψάχνω ανάμεσα στην[…]
Το τοπίο ολόγυρα,
τη θλίψη της άρχισε να νιώθει,
καθώς τα κόκκινα δάκρυα,
στο χώμα, λίμνη δημιούργησαν
κι άθελά της εκεί τον πόνο της μετέδωσε
και μαζί της κι αυτό άρχισε να κλαίει.
«Δεν αντέχω άλλο πια»,
το τοπίο της αποκρίθει,
Δυο μάσκες
καμιά δεν έχει στόμα
μια έχει κλεμμένα όνειρα
η άλλη σβησμένα μάτια
παλεύω με τον πιανίστα για το ρυθμό της θλίψης
Περνώντας Γίναν οι φλέβες σκοινιά ρυτίδιασε το κόκκαλο του χρόνου ράγισε ο ουρανίσκος στο χάδι του καφέ κι αυτή η μαύρη τρύπα του χάους σε κρατά αιχμάλωτο στην πνοή της πνίγοντας σε κάθε φόρα[…]
Δεν άντεχε τα δάκρυα
στα μαγουλά της.
Όταν έτρεχαν έκλεινε
τα χέρια του γροθιές,
και με δύναμη τα χτυπούσε,
να σταματήσουν.
Επαναπροσδιορισμός θέσεων,
πάμε από την αρχή και πάλι
Θέλει και λουκέτο η ψυχή
των κουτιών
να μη πηγαίνει όπου γουστάρει,
τρέχει η λάβα…
Μιχάλης Γκανάς Γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944. Έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως βιβλιοπώλης, ως επιμελητής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών[…]
Περνά το σοκ και έρχεται η συνειδητοποίηση του τι έζησες
Φεύγει ο πόνος της σάρκας και έρχεται εκείνος της ψυχής
Συνειδητοποιείς πως αυτός θέλει χρόνο για να περάσει.
Παλιάς κοπής αιθεροβάμων
οίστρος αγκιστρωμένος
στην δίψα του καλοκαιριού,
μεσημβρινό βλέμμα η ακατοίκητη
ευαισθησία της σαγήνης.
