Χειμωνιάζει, η ώρα άλλαξε κι αυτός νύχτα μπαίνει στο γραφείο
και νύχτα βγαίνει απ’ αυτό.
Βλέπει τη μέρα και τη ζωή να περνούν βιαστικά,
Συντάκτης: Θανάσης Κρεμασμένος
- Γεννήθηκα στο Περιστέρι και πλέον μένω στο Βραχάτι. Πολυεθνικάριος για 30+ χρόνια, έβρισκα διέξοδο στη μουσική, τα ταξίδια και το διάβασμα. Δυστυχώς διαβάζω λιγότερο από όσο θέλω και θυμάμαι ακόμα λιγότερο. Αν εντοπίσετε στις μικρές μου ιστορίες κάτι γνώριμο, δύο τινά συμβαίνουν : α) το ασυνείδητο υποσυνείδητο μου ( που συχνά-πυκνά με εκπλήσσει συνήθως αρνητικά) έκανε λογοκλοπή ή β) έχετε ζήσει παρόμοιες ιστορίες σε κάποια φάση της ζωής σας. Πήρα το θάρρος να εκτεθώ γιατί οι φίλοι μου λένε πως γράφω συμπαθητικά και γιατί όσο μεγαλώνω θυμάμαι παλιές ιστορίες. Την κατανόηση σας παρακαλώ!
Οι Κασέτες κι εγώ… – Θανάσης Κρεμασμένος
Είχε χάλια ήχο και ακόμα χειρότερο ρεπερτόριο: Κλαρίνα μέχρι τελικής πτώσης και λαϊκά του νταλκά και της ξενιτιάς. Θεωρώ απίθανο αυτές οι γαϊδουροκασέτες να βγήκαν με ροκιές ή έστω Θεοδωράκη.
Το μπαουλοστέρεο – Θανάσης Κρεμασμένος
Κάποιος είχε ξετρυπώσει ένα γουέστερν-ταγκό (δύο σε ένα) που ξεκινούσε με κάτι πυροβολισμούς και ακολουθούσε ρυθμικά ένα ακορντεόν. Με τους πυροβολισμούς πέφταμε στα πατώματα σαν να μας είχε σκοτώσει ο τύπος της μονομαχίας στο Ελ Πάσο: Ένα ξαφνικό τίναγμα του κεφαλιού, τα χέρια να πιάνουν τη καρδιά που είχε λαβωθεί, το μάτι γουρλωμένο πριν να κλείσει για πάντα!
“Η Βεζυροπούλα” με το σάζι – Θανάσης Κρεμασμένος
Η δική μου Βεζυροπούλα έμενε στην απάνω γειτονιά και πήγαινε όπως κι εγώ φροντιστήριο, αρχές του 80.
Την έβλεπα στο Λύκειο στην αλλαγή της βάρδιας – πρωί αγόρια και απόγευμα κορίτσια κι ανάποδα, τα μικτά ήρθαν λίγο αργότερα.