Χρονιά. ..
Φεύγει. ..
Που πάει ;
Πάνω που συνήθισα την ασχήμια της
Γελάσαμε μαζί
Κλάψαμε μαζί
Πόναγα και εκείνη μου κράταγε το χέρι
Διασκέδαζα μαζί της
Τώρα που την συνήθισα λένε πως φεύγει
Πρέπει να γιορτάσω κιόλας
Έτσι μου είπαν λαμπιόνια,
στολίδια,
δώρα,
φαΐ,
γλυκά
Δεν ήθελα να φύγει
Όχι τώρα που την συνήθισα
Όχι τώρα που την κρατώ
από το χέρι δώδεκα μήνες πια
Να καλωσορίσω λέει την καινούργια
Θα είναι όμορφη
Θα φέρει χαρές
Θα φέρει γέλια
Θα γίνουν οι επιθυμίες μου πραγματικότητα
Σκατά Θα φέρει
Ότι είχε και η προηγούμενη θα φέρει
Από όλα
Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια
Βαρέθηκα και εγώ πρέπει να πάω πίσω να πάρω το τρένο αλλά βαριέμαι ρε φίλε θα συνεχίσω περπατώντας και όποτε φτάσω
αν φτάσω αν προλάβω θα έχω περπατήσει όμως όλη την διαδρομή .
Δισακιά Μαριαλένα
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Δεν γράφω τίποτε ιδιαίτερο, και τίποτε πρωτότυπο, απλά αγαπώ την γραφή. Αγαπημένοι μου ποιητές αυτοί του μεσοπολέμου, γενιά του 1930. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα με γραφή. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Αγαπώ την Θάλασσα για την ελευθερία που προσδίδει. Εκεί γράφω ακόμα περισσότερο.