Παγωτό χωνάκι
ο κόσμος που λιώνει.
Τριμμένη σοκολάτα
το παιδί του πολέμου.
Σαντιγί που στέκεται
το προσφυγόπουλο στη βάρκα.
Δεν θέλω να ξυπνήσω
το κουκούλι που με κρατά.
Στέκομαι μακριά από ,
βομβαρδισμούς και
καμένες εφημερίδες.
Αίμα στάζουν τα σωσίβια
πάνω σε διχασμένες ανεμώνες.
Ποιος μπορεί να βρεθεί
με οδηγό μια κουτή αράχνη;
Το ποίημα μου «Κουτή αράχνη»
έχει συμπεριληφθεί στην πρώτη ποιητική μου συλλογή
«Στροβιλισμοί της Αστάρτης»
Απο τις Εκδόσεις Λευκό Μελάνι
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Δεν γράφω τίποτε ιδιαίτερο, και τίποτε πρωτότυπο, απλά αγαπώ την γραφή. Αγαπημένοι μου ποιητές αυτοί του μεσοπολέμου, γενιά του 1930. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα με γραφή. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Αγαπώ την Θάλασσα για την ελευθερία που προσδίδει. Εκεί γράφω ακόμα περισσότερο.